کونگ فو

تاریخچه‌‌ی کونگ فو

کونگ فو یک اصطلاح مشهور چینی به معنای مهارت است و برای ماهر بودن در یک کاری استفاده می‌شود. تاریخچه کونگ فو با ورود بودیهارما و یا به گفته چینی‌ها، تامو از هند به معبد شائولین چین آغاز می‌گردد؛ در ضمن معبد شائولین در ایالت هوتان قرار دارد و هنرهای رزمی موجود دنیا از این مکان سر چشمه گرفته است.

راهب تامو که مشغول تعلیمات مذهبی به جوانان (راهبان) معبد بود با توجه به حالات جسمی و روحی آن‌ها شروع به ابداع 18 حرکت فیزیکی کرد که بعدها همین حرکات جزئی از درس‌ها و تعلیمات آن‌ها قرار گرفت و اساس هنرهای رزمی کونگ فو (بوکس چینی) از اینجا شروع شد.

بعدها شاگردان راهب توانستند آن حرکات را خوبی بیاموزند و شروع به گسترش این هنر کنند سپس در مدت کوتاهی معبد شائولین خواستگاه کونگ فو شد؛ این هنر زیبا کم کم در معابد دیگر نفوذ کرد و بعد از سالیانی دراز بر اساس بوکس در معبد شائولین سبک‌های دیگری از کونگ فو پدید آمد که در سراسر چین رواج یافت و هنر ملی این کشور شد.

لباس کونگ فو کاران

ورزشکاران لزوماً باید با یونیفورمی به رنگ‌های قرمز و مشکی، شالبند بسته شده، کت و شلوار کوتاه روی زانو در مسابقات حاضر شوند.

لوازم ایمنی به دو رنگ عبارتست از: کلاه چانه‌دار، شورت کاپ، دستکش پنجه‌ای، ساق‌بند و روپابند.

آداب و قوانین کونگ فو

مسابقه در دو راند 2.5 دقیقه‌ای (جمعاً 5 دقیقه) انجام می‌شود و یک دقیقه نیز جهت تجدید قوا در بین دو راند در نظر گرفته شده است.

گروه سنی بزرگسالان 18 تا 35 سال و در وزن‌های بین 52 تا 91 رقابت می‌کنند.

استفاده از هر نوع مواد نیروزا ممنوع است و در هر مرحله از مسابقه که این امر به اثبات برسد، فرد خاطی از دور مسابقه اخراج خواهد شد.

پس از سه بار فراخوان جهت ورود به زمین مسابقه و عدم حضور ورزشکار، ورزشکار مورد نظر سه اخطاره تلقی شده و در آن مسابقه بازنده شناخته خواهد شد.

در صورتی که 3 اخطار یا 6 تذکر توسط یک حریف در طول مسابقه انجام پذیرد مسابقه قطع و ورزشکار خاطی بازنده آن مسابقه شناخته خواهد شد.

در صورتیکه در یک مبارزه حریفی با ضربه به محل ممنوعه، حریف مقابل را ناک اوت کند در صورت اخذ نظریه و تأیید پزشک، ورزشکار خاطی از ادامه مسابقه محروم و بازنده اعلام خواهد شد.

اهانت به داوران، مبارزین، مربیان، سر داور هیئت برگزاری و عوامل اجرایی و پرتاب نمودن لوازم ایمنی به طور عمدی در زمین مسابقه موجب محرومیت وی از مسابقه خواهد بود.

خطاها یا به صورت فنی و یا به صورت شخصی می‌باشد.

• خطاهای شخصی

1. آهسته به میدان آمدن یا ترک میدان مسابقه بدون اجازه.
2. درآوردن لوازم ایمنی بدون اجازه در طول مسابقه یا بین دو راند.
3. کم کاری یا وقت کشی در حین مسابقه.
4. صحبت نمودن مربی یا ورزشکار در حین مسابقه.
5. خروج از زمین مسابقه.
6. عدم توجه به فرامین داور وسط به طور عمدی.

• خطاهای فنی

1. قبل از شروع یا بعد از اتمام ضربه‌ای به حریف بزند.
2. با قسمت‌های مجاز به نقاط ممنوعه حریف ضربه بزند.
3. با قسمت‌های غیر مجاز به حریف ضربه بزند.
4. تکرار نافرمانی و عدم اطاعت از فرامین صادر شده داور وسط.
5. استفاده از مواد نیروزا و اکسیژن مصنوعی در فاصله بین دو راند.
6. استفاده عمدی از لوازم غیر استاندارد یا وسایلی که حریف را مصدوم کند.
7. استفاده از دوپینگ و مواد نیروزای غیر مجاز.
8. رفتارهای غیر مودبانه و توهین آمیز در طول مسابقه.

در صورت یکی از اعمال‌های زیرتوسط ورزشکار ازسوی داور وسط یک اخطار (دو امتیاز منفی) به خاطی داده می‌شود:

1. ضربه با دست به سر، صورت، گلو، گردن
2. ضربه با پا به پشت سر، گلو و گردن، کاپ، زانو و اطراف زانو
3. ضربات با آرنج، سر و زانو به حریف
4. ضربات پی درپی با دست به بدن حریف (بیش از دو ضربه)
5. ضربه زدن به ستون فقرات
6. چرخاندن مفاصل در جهت مخالف یا خفه کردن و حرکات غیر متعارف

امتیازات کونگ فو

یک امتیازی

• ضربه موثر به دست و بدن حریف (نقاط مجاز)
• ضربات مؤثر پا به سر، تنه، پاها به صورت مستقیم یا چرخشی
• ضربه زانو به تنه (بدون گرفتن حریف)
• گرفتن تذکر توسط حریف مقابل
• خروج حریف از زمین مسابقات به هر شکل ممکن (با دو پا)؛ خروج به مفهوم افتادن حریف از سکو به صورت کامل.
• افت پای جلو بزند و حریف  به زمین بیافتد.

دو امتیازی

• کلیه ضربات دست به بدن حریف در صورتیکه حریف براثر ضربه بیافتد.
• کلیه ضربات پا به سر، بدن و پاها در صورتیکه در اثر ضربه به حریف یک قسمت از بدن به غیر از کف پای وی به زمین اصابت کند.
• گرفتن اخطار یک حریف، دارای 2 امتیاز برای حریف دیگر است.
• ضربات پرشی در حالیکه مجری فن به نقاط مجاز وی ضربه وارد کند.
• کلیه فنون پرتابی که منجر به افتادن حریف به زمین باشد در حالی که خود وی ایستاده باشد.
• ضربه‌ای مجاز به حریف وارد شود و ناکدان گردد. (ضربه + ناکدان)

سه امتیازی

• ضربه موثر پا با پرش به نقاط مجاز حریف که موجب افتادن حریف گردد. (ضربه پا+ پرش+ فرود)
• ضربه‌ای به حریف بزند در حالی که از زمین جدا شده باشد و حریفش از سکو خارج شود. (ضربه+ پرش+ خروج)
• ضربه‌ای چرخشی به تنه یا سرحریف بزنه و حریف به زمین افتد. (ضربه+ چرخش+ فرود)
• ضربه‌ای پرشی چرخشی به سر یا تنه حریف بزند. (ضربه+ پرش+ چرخش)
• ضربه‌ای چرخشی یا پرشی که حریف ناکدان گردد. (ضربه+ چرخش یا پرش+ ناکدان)
• فنون پرتابی اجرا نماید که حریف از زمین مسابقه خارج گردد. (فنون+ پرتاب+ خروج)
• فنون پرتابی با 360 درجه چرخش. (فرود+ چرخش+ فرود)

امتیاز طلایی"G.P"

• هرگاه یکی از حریفان بتواند تکنیکی اجرا کند که حداقل 4 اصل امتیازگیری نیمه آزاد رستا مایانه را کسب نماید امتیاز طلایی را نیز کسب می‌نماید.
• ضربه‌ای چرخشی با پرش، به تنه یا سرحریف بزنه و حریف به زمین بیافتد و یا از سکو خارج شود. (ضربه+ چرخش+ رش+ فرود یا خروج)
• ضربه پا چرخشی، با پرش به تن یا سرحریف بزند و حریف ناکدان شود. (ضربه+ چرخش+ پرش+ ناکدان)

انواع سبک های کونگ فو

• کونگ فو شائولین (少林功夫)
• تای چی چوان (太极拳)
• وینگ چون چوان (咏春拳)
• باگواژانگ (八卦掌)
• زینگ یی چوان (形意拳)
• چوی لی فوت (蔡李佛)
• باجی چوان (八极拳)
• مانتیس دعاگو (北螳螂拳)
• نان چوان (南拳)
• چانگ چوان (长拳)

قهرمانان کونگ فو

بروس لی

استاد هنرهای رزمی چینی، بازیگر فیلم‌های اکشن، استاد فلسفه، نظریه‌پرداز و بنیان‌گذار روش رزمی جیت کان دو یکی از مدرن‌ترین سبک‌های کونگ فو یا ووشو، اهل آمریکا و هنگ کنگ بود، از وی به عنوان بزرگترین رزمی کار تاریخ یاد می‌شود.

ایپ من

اولین استاد ججسی‌فویچچ هنرهای رزمی بود که «وینگ چون کونگ فو» را به‌طور عمومی در هنگ کنگ آموزش داد.

دونگ هایچوان

به عنوان یک رزمی کار ماهر و به طور گسترده‌ای به عنوان بنیانگذار باگواژانگ شناخته می شود.